Ik had een zitplaats ditmaal, tijdens het concert in de Arena. Na 21 jaar speelden ze weer saampjes: The Police. Sting, Stewart Copeland en Andy Summers. Officieel nooit uit elkaar geweest, maar sinds 1986, na ruzies elk gescheiden wegen ingeslagen.
The Police dus. Ik had er wel zin in. Maar eerst nog even tanden opelkaar en drie kwartiertjes luisteren naar de enorme echo’ende bak herrie die voorprogramma Fiction Plane (met zoontjelief van Sting op bas en zang) voortbracht. Wat een teringherrie. Wel een mooie cd-hoes:
Fiction Plane
Gelukkig klonk het geluid van The Police wat beter, maar de Arena blijft de meest vreselijke plek om een concert te geven. Okee, er kunnen 50.000 man in en het ligt in Mokum, maar meer voordelen kan ik niet verzinen.
Het trio begon lekker met ‘Message in a bottle’ en liet zien en horen dat het sound niets had ingeboet. Wat een strot heeft meneer Sting. Drummer Copeland ging zichtbaar enthousiast los en gitarist Summers zette functionele slagjes neer.
Tijdens ‘Roxanne’
Ik kon me echter niet aan gevoel onttrekken dat drummer Copeland en Sting hun ruzie hadden bijgelegd. Er was nul contact met elkaar en ik kreeg de indruk dat de mannen de nummers wel met lol, maar ook als een soort verplichting afwerkten. Vriend H. liet me weten dat The Police nooit het grote geld heeft binnengehaald in de periode dat ze samen waren. Sting begin pas te cachen toen zijn solo-carriere begon. Zou deze reünietour er zijn om het pensioen van Copeland en Summers veilig te stellen? Hoe dan ook, het is ze gegund.
Bijzonder concert. Werd echter geen één keer warm van binnen. En de Arena heeft het definitief verbruikt.
‘Every little thing she does is magic’ met publiek
Van de week een docu gezien gedraaid door een van de bandleden. veel 8mm materiaal leverde een aardig kijkje achter de schermen op van deze band. Ik ken de klassiekers wel van The Police, maar zou mezelf overigens geen fan willen noemen.