Patroon tot en met april 2009

Om kwart over zeven gaat de wekker.
Dat geluid dat door merg en been gaat.
Buiten is het pikkedonker en stervenskoud.
Binnen ook.
Je draait je om in je lekkere warme bed.
Wekker gaat weer. En weer. Om de 9 minuten.
Je MOET je er wel uit.
Lopen naar de badkamer.
Zes meter halfnakend door een immens kouwe ruimte lopen.
Naar een andere immens kouwe ruimte.
Wolkjes ademend.

Tot op het bot bevroren draai je de warme douchekraan open.
Wachtend op wat warmte zie je jezelf in de spiegel.
Verkleumde slaapdronken rotkop.
Loser.
Enigszins op temperatuur stap je de douchecabine in.
Hele lijf inzepen en afspoelen.
Je draait je om onder de lekkere warme douchestraal.
Maar na tien minuten MOET je er wel onder vandaan.
De kou weer in.
Hele lijf afdrogen en aankleden.
Wolkjes ademend.

Donkere ongezellige woonkamer betreden.
In keuken een kleverig plakje ontbijtkoek smeren.
Appel, boek en telefoon in tas stoppen.
Portemonnee vergeten.
Naar buiten.
De kou weer in.
Met kouwe poten drie sloten openen.
Op fiets springen.
Natte kont.
Kilometers maken richting treinstation.
Het begint harder te regenen.
Met kouwe poten drie sloten op slot zetten.
In de rij staan en treinkaartje kopen.

Met lelijke mensen wachten op perron.
Trein heeft vertraging.
Spits, dan wel Metro, dan wel Dag, dan wel Pers lezen.
In trein stappen.
Geen zitplek meer.
Tussen naar regen stinkende jassen staan.
Beslagen ramen.
Griepvirussen.
Treinverbinding gemist.
Wachten.
Trein weer in.
Met massa naar kantoor lopen.

Werken.

Met massa naar trein lopen.
Is weer donker.
Begint weer te regenen.
Trein vertraging.