Saigon. Shit. I’m still only in Saigon.
Zegt een bezopen Martin Sheen in zijn hotelkamer. Het moet één van de beste openingsscènes zijn uit de ganse historie der film. Misschien wel de allermooiste. En Apocalypse Now (1979) van Francis Ford Coppola, waar dit fragment uit komt, één van de beste films aller tijden. Niet alleen in het genre oorlogsfilm springt ‘ie er makkelijk uit, maar ook puur als film. De beelden zijn nog immer op mijn netvlies gebrand en de dialogen kunnen wat mij betreft wedijveren met de schoonste poëzie. Nimmer meer zag ik een film die zo goed de gekte van oorlog (in dit geval die in Vietnam) in al z’n facetten laat zien. En als je dan ook nog het perfecte spel van de acteurs en de uiterst stroeve totstandkoming van deze film -subliem vastgelegd in de documentaire Hearts of Darkness: A Filmmaker’s Apocalypse (1991)- in acht neemt, kun je niet anders concluderen dat dit niet alleen als film, maar als kunstwerk ultiem is!
Och man, wat een film!
Knappe jongen die deze film durft te persifleren.
En toch is het acteur en regisseur Ben Stiller gelukt. Zijn Tropic Thunder is een typisch Stilleriaanse komedie over een stel geflipte filmmakers, die bezig zijn met de grootste oorlogsfilm ooit: ‘Tropic Thunder’. Echter, de kosten en de ego’s van de acteurs lopen zo hoog op dat de producent de financiële kraan dreigt dicht te draaien. Regisseur Damien Cockburn besluit hierop om de acteurs in de jungle van Zuidoost Azië te droppen en op Big Brother-achtige wijze te filmen om een extra realistisch effect te bereiken. Tevens moeten de mannen voelen wat het is om je echt in een “echte” oorlogssituatie te bevinden. Dit probeert hij, samen met oorlogsveteraan Four Leaf Tayback (op wiens boek de film in de film is gebaseerd), te simuleren door explosieven in de jungle te plaatsen. Maar ojee, er schijnen ook échte bad guys in de bosjes te schuilen.
De acteurs met regisseur in Tropic Thunder
Indrukwekkende cast
Dus wat hebben we? De gewaagde zet om een parodie op Apocalypse Now te maken en een niet al te spetterend plot. Gedoemd om grandioos te floppen. Maar oh oh oh, wat is Tropic Thunder een leuke film geworden. En dat is mijns inziens enkel en alleen te danken aan de briljante cast. Want dat zijn niemand minder dan Ben Stiller, Jack Black, Robert Downey Jr, Nick Nolte, Tom Cruise, Matthew McConaughey, Steve Coogan en de minder bekende, maar uitstekend spelende Jay Baruchel en Brandon T. Jackson. En dan zijn er nog de cameo’s van Tara Banks, Jon Voight, Jennifer Love Hewitt, Tobey Maguire en Alicia Silverstone.
Een indrukwekkende lijst met namen dus. Meerwaarde echter is dat een aantal acteurs zich van een totaal andere kant laten zien. Jack Black en Ben Stiller kennen we wel. Die doen hun bekende ding, maar vooral Tom Cruise en Robert Downey Jr. leveren topprestaties en zijn bijna niet te herkennen.
Robert Downey Jr.
Zo gelooft Kirk Lazarus, het karakter van Downey Jr, net als Marlon Brando en Martin Sheen in Apocalypse Now, heilig in method acting. Ofwel het volledig opgaan in je rol om uiteindelijk je karakter te worden, ipv te spelen. Kirk Lazarus gooit er een schepje bovenop en laat zich voor zijn rol chirurgisch ombouwen tot donkere man. Dit tot ongenoegen van zijn medespeler Alpa Chino, die door Lazarus nu tot zijn ‘brother’ wordt gerekend. Downey Jr. liet in Kiss Kiss Bang Bang (2005, Shane Black) al zien over een geweldig komische timing te beschikken, in Tropic Thunder gaat ‘ie all the way en steelt de show. Prachtig om te zien. Ook mister scientology Tom Cruise is erg grappig in zijn rol van bikkelharde en scheldende producent. I hate to say it, maar het is echt zo.
De nieuwe Apocalypse
De knipogen naar het meesterwerk van Coppola zijn er in overvloed, maar het leukste foefje is wel de referentie naar de totstandkoming van Apocalypse Now. Zoals ik hierboven al vermeldde ging het opnemen van deze klassieker niet zonder horten of stoten en dat is nog zacht uitgedrukt. Zo kreeg hoofdrolspeler Martin Sheen tijdens het draaien een hartaanval, was Dennis Hopper constant high, wilde Marlon Brando meer geld, ging er een orkaan over de set en werd de druk van de productiemaatschappij groter en groter, totdat Coppola zelf maar met een paar miljoen dollar op de proppen kwam om het project af te maken. Dit zijn slechts een paar tegenslagen waarmee de film te kampen kreeg. Tropic Thunder speelt daar geweldig op in, door dit tot in het absurde te overdrijven. Zo wordt er bijvoorbeeld ook een compleet bos aan flarden gebombardeerd door een iets te enthousiaste special effects medewerker, terwijl de camera’s niet lopen.
Trailers
Zeer grappig is dan ook de trailer van Rain of Madness, de film over de film in de film. Ofwel een documentaire van de Duitse Jan Jürgen over het filmen van ‘Tropic Thunder’ in Tropic Thunder. Uiteraard zo nep als het kan, maar met z’n 10 minuut 30 en de tagline “Before the thunder…comes the madness” zeer gevat. En het is niet de enige neptrailer. Zo wordt Tropic Thunder voorafgegaan door een aantal trailers van de films van de acteurs: Jeff Portnoy (Jack Black) in ‘The Fatties’, Kirk Lazarus (Downey Jr.) in ‘Satan’s Alley’ en rapper Alpa Chino (Jackson) met zijn reclamevideo voor ‘Booty Sweat’, een hip energiedrankje. Ook hebben ze allemaal hun eigen website gekregen. Zeer de moeite waard om eens te bekijken. Op deze site zijn ook making of- filmpjes te zien en interviews. Ik kijk al uit naar de dvd, die wel bomvol extra’s moet zitten!
Tugg Speedman en Kirk Lazarus tijdens een intieme scène
Tropic Thunder is geslaagd. In al z’n vormen en uitingen. Eén van de leukste films van het jaar. Ga ‘m wel kijken nadat je Apocalypse Now hebt gezien. Niet alleen is ‘ie dan vele malen leuker, je hebt gewoon een groot leeg gat in je culturele opvoeding als je deze film nog niet gezien hebt.
Ben Stiller did it!
Tropic Thunder draait vanaf 25 september in de bioscoop.
Krijg na het lezen van dit stuk meteen zin om de flick te gaan zien. Ben het ook volledig eens met je mening over Apocalypse Now.
Ik ga ‘m vannacht na ’t werk kijken. Heb er zo’n zin in dat hij bijna alleen maar kan tegenvallen, maar na deze recensie heb ik weer goede hoop dat dit wel eens de leukste film van het jaar kan worden. Vond ’t sowieso een mager comedy-jaar, alleen ‘Forgetting Sarah Marshall’ heeft me tot nu toe kunnen bekoren.
Ik ben gister geweest. Leuke film, best gelachen, maar is dit een ‘gewaagde zet om een parodie op Apocalypse Now te maken’? Ik vind er niets gewaagds aan. Het is gewoon een komische acteursfilm in het decortje van Lost. Downey JR en Tom Cruise zijn inderdaad goed, Stiller doet z’n best, maar de rest van de sterrencast is nergens ook maar en moment grappig of interessant of satirisch of, eh, parodisch (met als dieptepunt Jack Black, van wie als acteur blijkbaar niets meer over is). De film heeft weinig met Apocalypse Now te maken, naast enkele verwijzingen naar de inmiddels volledig uitgekauwde verhalen rond die film. Kortom: naar mijn mening op zich een ontspannen, aardige Net5-komedie, maar totaal mislukt als parodie op wat dan ook.
Ben Stiller is een held. Topfilm. En wat mij betreft is Apocalypse Now parodieeren bij voorbaat al gewaagd, al vond ik dit meer een satire op de manier van werken van Hollywood dan een parodie op AN.
Downey Jr steelt de show, maar ook de rest van de cast vond ik sterk, inclusief Jack Black. Wat mij betreft de beste comedy van het jaar tot nu toe. Nu nog wachten op Pineapple Express.
Weinig met Apocalypse Now te maken? Meen je dat nou?! Dan wat te denken van de duidelijke overeenkomsten en subtiele verwijzingen? Bijvoorbeeld:
– Oorlogsfilm zwaar over budget
– Downey Jr. als method actor (Brando)
– Over het paars getilde acteurs (Brando)
– Jack Black verslaafd aan drugs (Hopper)
– Een regisseur met handen in het haar (Coppola)
– Gebaseerd op een boek (Hearts of Darkness, Joseph Conrad)
Om maar wat te noemen. Ik moet de film nog een keer zien om ook in de kleine details connecties te vinden.
Nee, ja, op dat niveau van verwijzingen naar de omstandigheden natuurlijk wel. Zo bedoelde ik het niet. Maar een parodie, ook als-ie humoristisch is, zou iets moeten aanraken van de tragiek van het verhaal, dus in dit geval van het joseph Conrad-verhaal. Nou ja, is niet het geval, is ook niet erg, maar had ik wel aardig gevonden. Dat dus de zoektocht ‘naar het kwaad in jezelf’ beter uit de verf was gekomen; niet alleen de verslaving van Black, en het ‘waarom acteer ik’ van Downey en Stiller. Ik had gewoon veel meer verwacht van een parodie op het allerbekendste behind-the-scenes-verhaal uit de moderne cinema.
En ten slotte: als dit de leukste film van het jaar blijkt te zijn, heb ik medelijden met de filmindustrie en de filmliefhebber.
Zou Leslie Nielsen nog leven?….
the horror…the horror…