Een overzicht van de meest enge filmscènes. En dat in tien stappen. Pff, ga er maar eens aan zitten. Er zijn zo ontzettend veel films die schokkende, doodenge of verontrustende scènes bevatten. En écht niet alleen horrors en thrillers. De film is tenslotte al 113 jaar oud. Daar zitten ontelbare creepy fragmenten tussen. Van Nosferatu tot Dr. Caligari en van The Haunting tot Village of the Damned.
Ik heb uiteindelijk gekozen voor een selectie recente films, waarvan de oudste uit 1973. En uiteraard ben ik klassiekers vergeten, fragmenten waarvan ik zelf niet eens snap dat ze niet in dit rijtje staan. Ik denk aan de ‘Zelda’-scène in Pet Sematary, of de kakkerlakken-scène in Creepshow. Of het freaky einde van The Blair Witch Project! Maar goed. Denk die er dan maar bij op de halve plaatsen.
Here it goes. De scènes die het meeste kippenvel oproepen. Heerlijk!
10. Dawn of the Dead (2004, Zack Snyder)
Ja, de remake van de zombie-klassieker van George A. Romero. Het bracht een hele nieuwe impuls aan de zombiefilm, deze film van Snyder. Want hier strompelen de levende doden niet, maar rennen als gekken. En of zombies überhaupt kunnen rennen of niet doet nu niet terzake. Het is fokking eng als zo’n monster op je af komt rennen met maar één doel: jou aan stukken scheuren. Helemaal als ze dat in grote getalen doen. Wat dat betreft had hier ook een scene uit 28 Days Later of 28 Weeks Later kunnen staan, waar de “geïnfecteerden” ook hardlopen. Ik kies voor Dawn omdat de eerste minuten van de film mij zowat omver bliezen. Ongelooflijk sterk en doodeng!
Ik kon de scène niet embedden op deze pagina, maar hieronder de veelzeggende trailer. Het begin kun je hier wel zien.
9. Twin Peaks: Fire Walk With Me (1992, David Lynch)
Sowieso bizar en angstaanjagend, deze film die de laatste tien dagen van Laura Palmer laat zien. Een trip in het gestoorde brein van David Lynch vol tè idiote gebeurtenissen. Ik vind onderstaande scène misschien wel de engste. Laura ontdekt wie Bob is. Brrr!
8. The Evil Dead (1981, Sam Raimi)
De doden worden tot leven gewekt door een spreuk uit een bandrecorder, openbaar gemaakt door cult-held Ash (Bruce Campbell). The Evil Dead is een amateurfilm met zo veel liefde en enthousiasme gemaakt dat ‘ie werkt op alle vlakken. In deze scène is Shelly bezeten door een demon en begint te zweven. Blijft spooky!
Zap even naar 10 minuut 50!
7. The Eye (Gin Gwai) (2002, Oxide Pang Chun & Danny Pang)
Dat de Aziaten goed zijn in het maken van doodenge films weten we wel, sinds de komst van J-Horror, waarvan The Ring het bekendste voorbeeld is. Bijna allemaal geremaked door de onoriginele Amerikanen. The Eye-reeks moet je absoluut in de originele versies kijken! Hieronder zie je waarom
6. Trainspotting (1996, Danny Boyle)
Nee, geen horror, deze Schotse film over heroïnegebruik, maar in zekere zin ook weer wel. De scène hieronder toont Renton tijdens een zwaar afkickproces. Over bad trips gesproken. Let op je kippenvel als de baby komt!
5. Ringu (1998, Hideo Nakata) / The Ring (2002, Gore Verbinski)
Zijn ze weer, die Jappen! Ringu was, zoals hierboven vermeld een van de eerst Aziatische horrorfilms die in het Westen zeer populair werd. Geestachtige meisjes met lange zwarte haren en vingers zonder nagels (zie ook The Grudge) scoorden goed. In Ringu en de Amerikaanse variant The Ring kruipt deze jongedame uit een tv-toestel. Toen ik dit de eerste keer zag in de Japanse versie schrok ik me helemaal te pletter. Achteraf vind ik de Hollywood versie beter. Ze staan beiden hieronder.
4. [REC] (2007, Jaume Balagueró & Paco Plaza)
Nog niet gezien? Als je van horror houdt is dit dè absolute verrassing van de laatste jaren. Deze Spaanse film borduurt verder op de documentairestijl van The Blair Witch Project en de recente opleving van het zombiegenre, maar geeft daar een zeer originele draai aan. Dood- en doodeng! De hele film! Maar specifiek het einde, welke hieronder staat. Let dus op: SPOILER!!!!! Niet kijken als je de film nog wilt zien!
3. It (1990, Tommy Lee Wallace)
Eigenlijk is het “gewoon” een tv-film, deze verfilming van een Stephen King-boek. En toegegeven, met z’n ruim drie uur duurt ‘ie echt te lang, maar wat zit de film vol met gruwelijke goeie scènes! Hierna keek iedereen anders naar clowns. In deze scène gaat Beverly terug naar haar ouderlijk huis. Er woont nu een oud dametje. Of niet?
2. The Shining (1980, Stanley Kubrick)
Naast het feit dat deze film een persoonlijke all-time favorite is, is het natuurlijk ondenkbaar The Shining (alweer een Stephen King verfilming!) niet in een lijstje als deze op te nemen. Als er één film is die tientallen verschrikkelijk griezelige scènes bevat is het deze wel. Ik heb er één uitgekozen die wellicht het engst is. De scene met de tweelingzusjes in de gang. Terwijl ik het typ gaan mijn haren weer rechtop staan!
1. The Exorcist (1973, William Friedkin)
Nog zo’n klassieker. Ik durf zelfs te beweren dat deze duivelsfilm de allerengste film ooit is. Het op waarheid gebaseerde verhaal, het bezeten meisje Regan, de nachtmerrie opwekkende soundtrack, die stem van de duivel! Lang heb ik deze film niet durven kijken. Ik geloof dat ik ‘m pas ergens in 1992 voor het eerst zag. Sindsdien was ik verknocht. Net als de nummer 2 in deze lijst barst The Exorcist van de creepy scènes. Denk alleen al aan de bezeten Regan die haar hoofd 180 graden draait. In 2000 kwam een nieuwe versie uit, met als ondertitel The version you’ve never seen. Verbeterd beeld en geluid, maar belangrijker: nieuwe scènes! Hieronder een fragment die op de 2000-versie verscheen, de beruchte “spiderwalk-scene”. Heel kort, een seconde of 10, maar zo verschrikkelijk eng. Een terechte nummer 1!
Tot zover. Ben ik films vergeten? Gooi het in de reacties hieronder!
Deze bijdrage maakt deel uit van de Horror 4-daagse van Eeuwig Weekend.
Kijk hier voor meer verontrustends!
En ik aan het begin van je verhaal denken: “Kooistra, je gaat uit je nek lullen!”. Maar nee…you are actualy on to something.
Nice! ik heb weer met plezier mijn angst zitten ophalen!
Thanks, waarde Willem en Paul! Het is ook errug leuk om te schrijven. Krijg al zin om een lijst te maken met meest verontrustende beginscenes. Of meest brute moorden. Volgende keer!
God wat lekker allemaal. Ik vind het wel eng. Ik kan er alleen naar kijken met het geluid af, bij daglicht en dan op ongeveer zes meter vanaf het kleingehouden youtube schermpje, terwijl de Kaiser Chiefs opstaan. Dan gaat het nét.
Meer toptienlijsten!
Ik heb hetzelfde als Peter. 🙂
@ Menno: jaaa! verontrustendste beginscenes & bruutste moorden – doendoendoen! please?!
Opvallend trouwens dat je hoofdzakelijk fragmenten hebt gekozen waarin de Horror uitgerekend de plaats infiltreert die de veiligste in je leven zou moeten zijn: “thuis”. Blijkbaar is dat de ultieme griezel.
Daarop voortbordurend: de scene in Lost Highway waarin Robert Blake (“the white guy”, zoals hij op de aftiteling vermeld staat) Bill Pullman naar zijn eigen huis laat opbellen om daar vervolgens zélf de telefoon op te nemen, still scares me shitless.
MErel, de lijstjes komen. Beloofd bij deze.
En over Lost Highway: nog NOOIT gezien. Ja, ik schaam me diep. Ga ‘m nu echt zsm kijken. Je bent namelijk de tweede deze week (creepy) die over deze scene begint!
@ Menno: ooOoooOOooo, Lynch is coming to get you!
Ik ben heel benieuwd wat jij, als horrorkenner, van Lost Highway vind… Maar goed, je hebt ook (terecht) een Twin Peaks-fragment geselecteerd dus ’t zal wel goed vallen, dunkt me.
Johnny Weismüller die in ijn glansrol van Tarzan met een alligator vecht, dat is mijn engste filmervaring. Ik was zes, dat zal ermee te maken hebben. Buiten was het oliecrisis. Ik weet nog dat ik dacht: Heer lieve Jezus, sta hem bij. Dat ging tekeer in dat water, dat plonste en spatte dat het een lieve lust was – eigenlijk zag je geen flikker. Het was dat Johnny al zijn eigen stunts zelf deed, dus je wist dat hij het was, temidden van die kluwen armen, benen, tanden en staarten. Als ik er alleen al aan denk, krijg ik ter plekke zó’n brok in mijn keel!
@ Peter: jaaa, da’s de kracht van suggestie he?! De hele Blair Witch Project-hype is op exact dat gegeven gegrondvest… (en ik geloof het hele oeuvre van Hitchcock, maar dat ken ik niet zo goed dus misschien vergis ik me gruwelijk)
De slotscene van the BWP doet trouwens ook leuk mee, qua engheid.
Meerendeels van de films op jouw lijstje vallen wel mee… Exept for the shining dat is zon enge film god vooral die scene met die tweeling op de gang oei!