‘See the movie everyone’s talking about!’ schreeuwt de website van de film Paranormal Activity. Jeweetwel, die film met die uitstekende promotiecampagne. Wanneer ik voor het eerst van deze horror hoorde weet ik niet, maar het greep mijn aandacht om het niet meer los te laten en alleen maar aan te wakkeren. Gisteren kon ik ‘m eindelijk zien. Deze “engste film aller tijden”.
Wie had kunnen denken dat na de ongelofelijk goeie promotiecampagne van The Blair Witch Project (1999) er een film zou komen die net zo eng is en op dezelfde sluwe manier aan de man gebracht wordt. Paranormal Activity , geregisseerd en geschreven door Oren Peli, dateert alweer uit 2007 maar zou sinds september dit jaar in de Amerikaanse bioscopen gaan draaien na lovende recensies en campagnes om de film groots uit te brengen. Tenminste…dat is de boodschap die inmiddels wereldwijd van mond tot mond gecommuniceerd wordt. De natte droom van elk PR mens (en filmmaker).
Wat is dat Paranormal Activity dan allemaal wel niet?
Wel, Paranormal Activity gaat over een jong stel, Micah en Katie, die net een fraai huis hebben betrokken een nette Amerikaanse wijk. Katie hoort sinds een tijdje vreemde geluiden in het huis en manlief besluit een videocamera aan te schaffen en eventuele bewijzen van een entiteit in huis op tape vast te leggen. De film beslaat een kleine drie weken en toont de beelden die het stel op camera schoot. Hieronder ook nachtelijke opnames van Katie en Micah in hun slaapkamer en niet te plaatsen geluiden en zaken in beeld. Creepy stuff dus.
Ongelofelijk vernuftig, deze film, die overigens niet meer gekost zou hebben dan 11.000 dollar en inmiddels een opbrengst ver in de miljoenen heeft opgeleverd. Een simpel verhaal met een gigantisch resultaat. Want van de special effects, het acteerwerk of de cinematografische hoogstandjes moet de film het niet hebben. Het is puur de kunst van het weglaten, inventief gebruik van de geluidsband, griezelige nachtopnames en de uitermate trage, spanningsopbouwende manier van vertellen.
In de traditie van de oude The Haunting (1963), The Blair Witch Project en meer recentelijk [REC] (2007), laat Paranormal Activity weinig zien, maar moet de kijker alles invullen. Enge geluidjes hier en een vage schaduw daar is alles wat nodig is om je de stuipen op het lijf te jagen. En dat is knap.
Is Paranormal Activity dan geslaagd? Een volmondige JA! Alleen al om de vakkundige viral, de 100% geslaagde hype die gecreëerd is. Daarnaast is de film an sich zeer de moeite waard. Nagelbijtend spannend vanaf minuut 1 en bij vlagen zelfs doodeng. Naar mijn persoonlijke smaak is het einde ietwat zwakker, maar dat is allang weer vergeten. Deze film is uniek. Nu al!
Bekijk hieronder de trailer die voor het grootste deel heeft gezorgd voor de hype:
Paranormal Activity draait waarschijnlijk vanaf 26 november in de bioscoop.
Ik gok dat het niet lang gaat duren eer er een remake komt.
Godver Menno! Zit ik dit te lezen valt er hier ineens een lijstje van de muur af! Zelden zo geschrokken van alleen een review van een film!
Haha, dat is wel schrikken ja, Kenny! En Aukje, ik mag toch hopen dat ze hier van af blijven. Denk eerlijk gezegd ook dat dit een eenmalige kans is. Een remake is niet meer verrassend.
O man, I’m so psyched! Nog een maandje geduld…
Ik heb de laatste 24.398 horrorfilms overgeslagen, maar ‘iets’ (een stem? een windvlaag? een morfende synaps?) zegt me dat ik deze moet gaan zien. Oordoppen en dichtgefoliede skibril mee.
Nee, ik ben het, Peter!
Hij is inmiddels te downloaden in dvd kwaliteit. Maar ik zou niemand aanraden op deze manier twee uur van je tijd te verdoen. Er gebeurt gewoon niks. Alles is suggestie. ’s Nachts knalt er een deur dicht. THATS IT. Vervolgens zit je twintig minuten te kijken naar twee mensen die praten over hoe eng de nacht was en hoe vervelend het is om weer te gaan slapen! En het is ZEKER niet de engste film aller tijden! En over dat succes… de viral was een succes. De film daarentegen… een zes min. En dan ben ik lief.