Zag afgelopen weekend het vervolg op een all-time favorite van me: Trainspotting. En dat beviel uitstekend.
T2 Trainspotting (ook weer van de geweldige Danny Boyle) speelt zich 20 jaar na het origineel af en de overgebleven ex-heroïnejunkies (behalve Spud) bevinden zich inmiddels in hun midlife-crisis. Ze ontmoeten elkaar weer in Edinburgh, al dan niet gepland.
De film werd vooral voor mij gemaakt (de fans dan, maar daar ben ik er één van) en is los te bekijken maar snijdt beduidend meer hout als je recentelijk het origineel hebt bekeken . Een mooi verhaal over nostalgie, verraad, vriendschap en de zoektocht naar de zin van het leven. Wat me voornamelijk opviel zijn de ongelofelijk mooie beelden van DoP Anthony Dod Mantle, de cameraman die eerder visuele pareltjes schoot als Festen, 28 Days Later, Slumdog Millionaire, Antichrist, Dredd, In the Heart of the Sea en Trance (check hier een mooie video over zijn leven en werk hier). Elk shot is om in te lijsten. Kijk nou toch!
En zie je de twee The Shining links?
Oh, en in de goeie Danny Boyle traditie zijn er ook weer Bowie knipoogjes te vinden (de man is fan), hier in de vorm van twee Bowie platenhoezen: The Man Who Sold The World en Hunky Dory:
Ziet er inderdaad mooi uit, Menno. We moeten meer aandacht voor DOPs hebben. Die schilderen immers het plaatje. Dat de film in Edinburgh speelt is voor mij een reden om te gaan kijken. Ik was indertijd niet zo’n heel fan van het origineel, maar twintig jaar verder, is mijn smaak wellicht ook anders. Ik zal dus eerst deel 1 weer gaan kijken voordat ik deze op zet.