Een paar dagen Londen in mijn uppie om The Clock in Tate Modern te bezoeken. Uiteraard snoepte ik dan ook de National Gallery en V&A mee.
Dag 1, woensdag 23 september 2018
Na een bloody krappe zit in de EasyJet naar Londen Luton keurig aangekomen om 12 uur in het hartje van de hoofdstad, het uurtje terug in de tijd meegesnoept.
Begon de dag met een stevige lunch in de National Gallery om deze hierna grondig te bezoeken. Stendhal-syndroom galore zeg. Great Scott! Stond eindelijk oog in oog met de bekende Michelangelo’s, Turners, Vermeers, Ingres’ en Rubens’. Zag eindelijk De liggende Venus die in de spiegel tuurt van Velázquez en het portret van Giovanni Arnolfini en zijn vrouw van Jan van Eyck.
Hoogtepunten waren er volop, waaronder een aantal adembenemend mooie canvassen waarin met licht getoverd wordt.
Na de Gallery toog ik naar Berwick Street voor de verplichte platenzaken en Gosh Comics.
Mijn hotel ligt in Peckham, een erg chille buurt met veel leuke tentjes en restaurantjes. Hier viel in gelijk in slaap om na een snelle hap de indiebios Peckhamplex (elke film 5 pond!) te bezoeken. Ik zag King of Thieves, een slim vertelde Britse heistfilm met (my name is) Michael Caine. Dikke aanrader; de ruim twee uren vliegen voorbij.
Teruggelopen en zes keer bedelaars en drugsdealers (no thanks mate) van me af moeten beuken en na 22.000 stappen mijn bed weer in te duiken. Morgen eindelijk The Clock in Tate zien!
Dag 2, maandag 24 september 2018
Vandaag stond helemaal in het teken van de 24-uurs mashup The Clock van Christian Marclay.
Ik begon de (zonnige) dag met fikse wandeling naar Tate Modern om daar te genieten van een stevig English Breakfast. Er stond geen rij bij The Clock en ik kon gelijk in een van de 50 IKEA driezitsbanken ploffen. Drie uur lang heb ik gefascineerd gekeken naar de filmscènes die vloeiend in elkaar overliepen en elke minuut keurig in beeld brachten. En ook al wordt er geen verhaal verteld, ik bleef geboeid kijken naar het grote scherm.
Na de rest van het museum ook te hebben doorkruist (Veel! Veel vaag ook!) schoof ik om 18:30 uur aan bij een Artist Talk van Christian Marclay en een teveel erachter zoekende journaliste. Hier leerde ik veel. Bijvoorbeeld dat Marclay geen vlotte prater is en dat hij -teleurstellend- geen grote filmfreak is, maar vooral beeld- en geluidskunstenaar. De talk ging voornamelijk over het fenomeen tijd en de vorm waarin hij dit heeft gegoten. Hij werd een beetje zeurderig en mopperig over hoe mensen zoveel op hun mobiel leven en de tijd toch eens los moeten laten. Hij schoot zelfs uit de bocht door te beweren dat film een uitstervend medium is.
Wat ik wél heb geleerd over het maakproces van dit project is dat hij er drie jaar aan gewerkt heeft en samen met twee (of drie?) assistenten clips heeft verzameld. Voornamelijk van dvd’s, geleend van videotheken die (weer klagend) allemaal verdwenen zijn. Ook verkreeg hij films illegaal, zei hij ietwat beschaamd, hoewel hij de rechtenkwesties zelf flexibel bekijkt. Hij bezit de rechten van alle clips natuurlijk niet maar laat het vallen onder Fair Use. Echter, en dat vind ik dan weer jammer, je mag zijn film niet thuis bezitten. Je móet naar een screening in een museum. Het is niet zijn materiaal maar hij beslist. Zo zegt hij dat het geluid en de overgave in de donkere ruimte heel belangrijk zijn en dat het anders niet werkt. Snap ik, maar er zit natuurlijk ook een financiële reden achter; hij boert er inmiddels lekker van.
Over het montageproces ging het niet dus vroeg ik dat maar. Hij maakte geen spreadsheets met films en tijdcodes, zoals ik met mijn hotelkamers en hij wilde er ook geen gesammtkunstwerk of crowdfundingsproject van maken. De clips gingen direct op de timelines van -toen nog- FCP7 (een AM en een PM timeline) en zo vulde hij ze langzaam.
De meeste moeite had ‘ie met het vinden van de late nachtelijke minuten en vulde die dus veel op met droomsequenties.
Enfin. Een jaloersmakend project, dat uitstekend is uitgevoerd, al vind ik een aantal opvattingen van de beste man bedenkelijk. Zit wel barstensvol nieuwe ideeën voor mijn hotelkamerproject!!
Dag 2, maandag 24 september 2018
Laatste dagje die waarop ik asociaal uit- en bijsliep en besteedde met een bezoek aan het prachtige V&A Museum. Ook weer gratis (waarom zijn musea in Nederland niet gratis?) en wederom indrukwekkend. Ik bezocht er ook een tijdelijke expositie over Games en liep er een uur of drie rond.
Ik maakte nog een wandeling door Hyde Park om daarna de metro te pakken naar St. Pancras station. Voor de terugreis had ik besloten de trein te nemen. Drie uren relaxed videootjes kijken en lezen en ik was weer in Mokum.
