Ik stuitte vanavond op een nieuwe website van Nick Cave waarop hij kunst verkoopt. En frutsels, knutsels, t-shirts, singles en en weet ik veel wat. Cave Things heet de site. Intrigerend. De man is sowieso lekker bezig de laatste tijd. In 2019 kwam zijn laatste plaat uit met de Bad Seeds, Idiot Prayer en hij zou ook gaan touren. Maar dat ging uiteraard niet door, dus kwam hij met deze site én nog een nieuwe plaat, die hij samen met Warren Ellis opnam: Carnage (2021). Donker, somber, maar fucking mooi.
Ik zou naar zijn concert gaan. In de Ziggo Dome. Twee keer uitgesteld, uiteindelijk afgelast. Heel jammer, want ik zag hem nimmer live, iets wat ik heel graag had gedaan. Het geld werd teruggestort, maar het zat me niet lekker. Toen ik op deze site stuitte was het besluit iets van zijn kunst te kopen dan ook snel genomen.
Ik kocht een stukje van zijn verzameling “religieuze kunst”. Waarom? Wel, dat komt mede door Robert Neugarten, die ons in een filminleiding van VoorDeFilm trakteerde op een anecdote over Cave. Hij zag hem in 1984 namelijk struinen door antiquarische boekenkraampjes in Amsterdam op zoek naar…religieuze kunst. Iets dat pas duidelijk werd in de geweldige documentaire over Cave, 20.000 Days On Earth uit 2014. Hierin doet hij uit de doeken dat hij een verzamelaar is van pornografische kunst, maar omdat hij zich hier schuldig over voelt, compenseert hij dat met het verzamelen van religieuze kunst. Geweldig verhaal, maar ook een geweldige aanschaf, aangezien het ook nog eens gesigneerd is.
Geen Cave live, maar wel soort van live. Plus een heerlijke nieuwe plaat. En nu ga ik 20.000 Days On Earth weer opzetten.
Hier overigens de anecdote van Robert:
