Eenzame fietser

Ik ga eens een keer heel eerlijk zijn. Over de vrouw. Begrijp me goed, het zijn schatten, bijna allemaal! En ik zou me geen leven zonder kunnen voorstellen. Ze zijn mooi, lief, zacht en soms ook gewoon lekker (mijn eigen prachtvrouw is natuurlijk de allerlekkerste). Echter, hoe mooi sommige dames er ook uitzien, en hoe vlekkeloos smetteloos hun karakter ook, sommige zaken kunnen echt niet.

Gelukkig is inmiddels iedereen het er wel mee eens dat bijvoorbeeld de legging zonder iets erover niet meer kan. Die zie ik dan ook bijna niet meer in het straatbeeld. Lullen we niet meer over. De cameltoe sla ik dan ook maar even over. Voor diegenen die niet weten waar ik het over heb: ga The Weather Man (2005) maar eens kijken. Maar de whaletail daarentegen, nee. Ik zie ze vaak en misschien wel iets te vaak. Ken je niet? Dit is een klassiek voorbeeld van een whaletail:

Tuurlijk ken je het fenomeen. Dames al bukkend, hurkend, buigend, twisterend of fietsend met zo’n reetveter boven de bips. De broek of rok zakt iets naar benee en het shirt of hemd kruipt iets naar boven. Blote onderrug met omhooggeschoten string. Een soort bouwvakkersdecolleté voor dames, zeg maar. Ik zie ze dagelijks. Ja, ook in de winter. Maar hey, kan gebeuren. Is ook niet zo’n ramp, al zijn er vrouwen bij wie ik het ab-so-luut niet wil zien. Sowieso ben ik niet echt geïnteresseerd in wat voor soort ondergoed iemand aan heeft. Ondergoed is namelijk onder-goed en heeft een functie. Veel ondergoed is na een een paar uur gedragen al erg vies. Met allerlei vlekken en strepen. Maar dat terzijde. De whaletail is inmiddels een wereldwijd gegeven en ik moet er hoe dan ook meer leren leven. Swa! Maar, en nu komt het, dan zijn er ook nog vrouwen die een stapje verder gaan en naast de zakkende broek, de whaletail en het omhooggeschoven shirt de boel extra accentueren met een kunstwerk. Ook wel een tatoeage genoemd.

Aaaaaargh!

En daarmee ga je wel heel ver. Niet alleen ben je voor het leven verminkt, is het zonde, verzakt, verkleurt en verlebbert de boel over een paar jaar, het is lelijk. Ook als het vers is. Lelijk. Ook als de tekening mooi is. Lelijk. En helemaal als het een tribal is!

Een fietsende dame voor me, met een blote onderrug, whaletail en tattoo, maakt mijn fietstocht er niet leuker op. En je moet er naar kijken. Je oog wordt automatisch naar dat kontgewei gezogen. En ook hier geldt: er zitten dames tussen bij wie je dit écht niet wilt zien.
Kijk, dat je in een malle bui besluit je onderrug van links naar rechts voor de rest van je leven vol te laten kalken met een inktpatroon dat miljoenen andere vrouwen ook dragen, ala. Maar houdt dat lekker voor jezelf. Een tattoo neem je sowieso toch ook enkel en alleen voor jezelf? Kijk, op het strand of in het zwembad wordt het moeilijk (tenzij je een boerkini aantrekt) maar denk ook eens aan de fietser achter je.

Thanks.