Chinese Democracy: Heeft Axl het nog?

Zo. Genoeg stilte hiero. Ben er weer!
Was nogal druk met werk en de nieuwe website die ik samen met Mike beheer, Eeuwig Weekend. Zet deze vooral in je favorieten of RSS feed want, gvd, wat een leuke artikelen verschijnen daar dagelijks! Ja, dagelijks! Hieronder mijn laatste bijdrage aan Eeuwig Weekend.

Wil het toch even hebben over Axl. Wie? Axl Rose, die lieve jongen van hardrockband Guns n’ Roses. Leeftijdsgenoten klikken nu snel verder of gaan extra rechtop zitten. Want you love ‘em or you hate ‘em. Persoonlijk ben ik altijd een liefhebber geweest. Ik weet nog hoe blij ik was toen ik de dubbelaar Use Your Illusion I & II op cassettebandjes had. Gewéldige albums. Maar ook de voorgangers Appetite for Destruction en G N’ R Lies trok ik goed. Na het vierde album, The Spaghetti Incident?, werd het stil rond dit zootje ongeregeld. Erg stil. Sinds die tijd gonst het van de geruchten dat het nieuwe album van Guns n’ Roses, Chinese Democracy, er nu écht aan zit te komen, zonder bevredigend resultaat. Maar nu – anno 2008- lijkt het dan toch te gebeuren. The return of Axl.

Een nieuwe Guns n’ Roses. Dat zou wat zijn. Maar zou het ook wat zijn? Tussen 1994 en 1998 hebben we niks gehoord van de inmiddels 46-jarige Axl. Daarna trad hij sporadisch op met Guns n’ Roses in een nieuwe bezetting, maar nieuw materiaal is er niet. Heeft het langharige opgewonden standje het nog?

Hoe zat het ook alweer?
Guns n’ Roses werd in 1985 opgericht door W. Axl Rose en al snel kwamen bassist Duff McKagan, drummer Steven Adler, gitarist Izzy Stradlin en (solo)gitarist Slash erbij. Twee jaar later kwam de debuutplaat Appetite for Destruction met daarop de monsterhits ‘Welcome to the Jungle’ (You know where you are? You’re in the jungle baby!), ‘Paradise City’ en ‘Sweet Child O’Mine’. Mijn persoonlijke favoriet van dat album is ‘Mr. Brownstone‘. De band werd ongekend populair. Zo populair dat hun concerten massaal bezocht werden en er zelfs twee fans vooraan het podium werden doodgedrukt. Dit dramatische incident leverde de boys de “stoere” bijnaam op: The world’s most dangerous band.

v.l.n.r. Duff, Slash, Axl, Steven, Izzy in de jaren ’80

Leugens?
Toen in ’88 de tweede plaat uitkwam, het intrigerende G N’ R Lies, had de band al een behoorlijke ‘bad boys’-reputatie opgebouwd, voornamelijk gevoed door het arrogante gedrag en excessieve heroïnegebruik van de bandleden. Op dit album staat ook het nummer ‘One in a Million’, welke de weinig verbloemende tekst bevat:

Immigrants and faggots
They make no sense to me
They come to our country
And think they’ll do as they please
Like start some mini Iran
Or spread some fucking disease
They talk so many goddamn ways
It’s all greek to me

Pure poëzie, nietwaar? Het resulteerde uiteraard in een golf van kritiek en Axl werd voor racist (ook ‘niggers’ worden in de lyrics terloops gehoond) en homohater uitgemaakt. Zijn weerwoord: het zijn de woorden van de protagonist, niet van mij. Als “goedmakertje” verscheen de relnicht jaren later, tijdens de Freddie Mercury Tribute, op het podium voor een duet met Elton John. Op G N’ R Lies staat naast ‘Used to Love Her’ (I used to love her but I had to kill her / She bitched so much, she drove me nuts / And now I’m happier this way), overigens ook de onschuldige hitsingle ‘Patience’.

Het begin van het eind
Drummer Steven Adler werd, toen de band in 1990 opnames maakte voor Use your Illusion I & II, ontslagen. Zijn drugsgebruik beïnvloedde zijn spel nogal in negatieve zin en werd vervangen door Matt Sorum. In 1991 kwam de dubbelaar uit en zit bomvol sterke nummers, vooral de singles ‘Don’t Cry’, ‘November Rain’, ‘Estranged’ en de pompende rocker ‘You Could be Mine’ (met videoclipje bij de film Terminator 2). De 28 maanden (!) durende tournee die volgde is er één vol relletjes, opspraak en ellende, wat na het uitbrengen van het matige coveralbum The Spaghetti Incident? (1993) langzaam aan resulteerde in het uiteenvallen van de band.

Het internet staat vol met de smeuïge details over de tournee, maar kort door de bocht kan ik zeggen dat Axl nogal een opgewonden standje is en niet terugdeinst om op mensen in het publiek in te slaan en optredens voortijdig te beëindigen als het hem niet zint. Berucht is het ‘St. Louis Incident’ waar Axl een filmende bezoeker maant zijn camera stop te zetten. Doet ‘ie niet, dus springt Axl het publiek in om de camera te pakken (I’ll take it goddammit!). Daarna gooit Axl zijn microfoon op de grond (publiek denkt dat er een pistool wordt afgevuurd) en loopt weg om niet meer terug te keren. En weet je wat het leuke is? Het is allemaal gefilmd! Kijk:

Axl slaat erop los. Een You Tube moment is geboren

En toen was het er nog maar één
De bandleden verlaten wildebras Axl één voor één en Axl is weer heulemaal solo. Het weerhoudt hem niet om nieuw materiaal te schrijven, waar we nu nog steeds op wachten. Veertien jaar dus al.
Chinese Democracy. Zo moet het album (wat het eerste deel van een trilogie is) gaan heten. En de verwachtingen zijn hooggespannen. Tot op heden is er een zestal nummers op het internet gelekt, te weten ‘The Blues’, ‘Chinese Democracy’, ‘Better’, ‘Catcher in the Rye’, ‘I.R.S.’ en ‘There Was a Time’, waarvan de laatste titel veelzeggend is.
Frisdrankfabrikant Dr. Pepper beloofde begin dit jaar een gratis blikje fris voor iedereen in de VS (behalve ex-Guns n’ Roses gitaristen Slash en Buckethead) als Chinese Democracy dit jaar nog uitkomt. Zwetende handjes dus voor de brouwers van dit ranzige drankje, want de komst begint er nu echt op te lijken. Zo is het al zeker dat een track van de plaat, ‘Shackler’s Revenge’, te horen zal zijn in het spel Rock Band 2, dat in het najaar verschijnt. En als je de site Chinese Democracy When mag geloven, komt ‘ie zeker weten nog in 2008.

Hoe het ook zij, die gekke Axl heeft de spanning goed op weten te bouwen. Maar of dat een goede zaak is, weet ik niet. De verwachtingen zijn bijna even hoog als de nieuwe plaat van Wacko Jacko. En dan kan het eigenlijk alleen maar tegenvallen. En de magie van Guns n’ Roses zat ‘m natuurlijk niet alleen die krakerige rotstrot van Axl. Het was ook de geniale tegen-het-valse-aan-klinkende gitaarspel van Slash en de quasi-nonchi imago’s van de bandleden.
Ik zal er echter geen geheim van maken dat ik er naar uitkijk en hoop dat er een aantal werken in de lijn van ‘You Could be Mine’, ‘Mr. Brownstone’, ‘Welcome to the Jungle’ en ‘Rocket Queen’ tussen zitten. Want verdomme, wat een lekkere nummers blijven dat toch. En als ze dan ook nog een videoclip van dit kaliber schieten, kan er niets meer misgaan:

Dit artikel verscheen ook op Eeuwig Weekend.